Op een dag confronteerde een van de leerlingen de leraar hiermee en zei:
"Meester, u vertelt ons verhaaltjes met moraaltjes maar legt ons nooit de betekenis ervan uit."
De leraar keek eerst een beetje geschrokken en verbaasd, maar kreeg al snel een fonkeling in de ogen en antwoordde: "Laat ik het goedmaken door je deze appel aan te bieden."
"Dank u meester" antwoordde de leerling blij verrast.
"Maar eerst wil ik de appel schillen" zei de meester, "mag ik dat doen van jou?"
"Ja, tuurlijk, dank u wel" antwoordde de leerling.
"Laat ik, nu ik dit mes toch in de hand heb, ook van de gelegenheid gebruik maken om deze appel in stukjes te snijden voor jou, dat eet wat gemakkelijker."
"Dank u meester, ik hoop dat het geen al te grote moeite is?" zei de leerling gemaakt gedwee.
"Integendeel, ik wil het jou graag wat gemakkelijker maken. Als ik de stukjes nu eens zou voorkauwen, zou dat niet nog makkelijker zijn voor jou?"
"Nee meester, niet doen!" gilde de student nu bijna kokhalzend uit.
De leraar zweeg even, keek de klas rond en zei: "Zie je, als ik de betekenis van elk moraaltje aan jullie zou verklaren... zou dat hetzelfde zijn als het eten van een voorgekauwde appel. En aan deze jongen zijn gezicht te zien, lijkt me dat eerder de snelste manier te zijn om iets uit te spugen dan om het geproefd en gesmaakt op te eten."